Tym razem nie my byliśmy atrakcją wieczoru, a zespół Feniks, zajmujący się pokazami tańca z ogniem. Ich ponad dwudziestominutowy pokaz przyciągnął mnóstwo ludzi łaknących zobaczenia czegoś nowego. Kędzierzynianie oblegli, wręcz obkleili płot odgradzający ich od tancerzy, by móc zobaczyć jak najwięcej.
W pokazie użyto bardzo wielu gadżetów: od zwykłych poi, przez płonące kije, wachlarze, po rower z płonącymi kołami, na którym jechał niemal jak prawdziwy Ghost Rider. Całemu pokazowi towarzyszyła mroczna, ciężka muzyka, posklejana z kilku utworów. Tancerze wymieniali rekwizyty i wracali na plac, by dalej pokazywać swoje umiejętności. Najwięcej emocji wzbudziło plucie ogniem i sypiące się wokół kuglarza iskry.
Kiedy Feniks zakończył swój pokaz, na plac weszli Geralt z Riderem, gdzie dali próbkę swoich możliwości, wzbudzając aplauz u widzów. Co prawda nie był to pokaz z prawdziwego zdarzenia, ale kilka minut wystarczyło, by przećwiczyć kilka ruchów, figur i fragmentów układu.
Dziękujemy bardzo Feniksowi za zgodę na wejście na ich „scenę”, za możliwość pooglądania i podotykania ich rekwizytów oraz za miłą i wesołą rozmowę za kulisami.
A tu jeszcze film nagrany przez jednego z widzów:
Więcej zdjęć w moim prywatnym albumie, zapraszam.
Upał wysysał siły i całą energię. My – czyli Geralt i Tatsu – założyliśmy nasze stroje bojowe i czekaliśmy na swoją kolej. Jeszcze kuglarze pokazywali swoje sztuczki, jeszcze prezentacje LARPowców… w przeszywanicach od razu robiło się gorąco. Nic dziwnego, kiedy są one mocno przepikowane, niczym zimowe kurtki. Kiedy wyszliśmy na plac już byliśmy zmęczeni, a jeszcze trzeba było walkę pokazać. Ale daliśmy radę, choć pot się lał z nas strumieniami, a dłoń dzierżąca miecz w ogóle go nie czuła. Wykonaliśmy pokaz prawie, jak sobie zaplanowaliśmy, bowiem konferansjer miał swoją własną wizję tego, co mamy robić. Nieco odmienną od tego, co ustalaliśmy na początku. No cóż, mam nadzieję, że oglądającym się podobało.
oraz pieszych. Jak mówiono, byli to wędrowcy. Tylko nie wiadomo skąd i dokąd wędrowali. Największą furorę chyba zrobił drzewiec. To przebranie wręcz rzuciło nas na kolana, bowiem zdajemy sobie sprawę, ile pracy potrzeba do stworzenia odpowiedniego, dopracowanego stroju. Wśród wszystkich LARPowców nie było lepszego przebrania.
Kiedy nadszedł wieczór i przebrzmiały już ostatnie nuty folkowych utworów, prezentowanych przez zespół o nazwie: „Gdzie jest Zbyszek?” (jeśli przekręciłam, przepraszam), wyszliśmy ponownie. Tym razem jako puszkarze. Narobiliśmy śniegu w lipcu oraz mnóstwo huku i chyba wtedy zebrało się wokół najwięcej publiki. Przedstawiliśmy scenkę, w której zawarliśmy elementy musztry, a opowiadała o zaciągu młodych rekrutów do artylerii.
Geralt i Rider. Rozpoczęli od występu solowego, wykonanego przez Ridera, do muzyki rodem z czasów prohibicji i Al Capone. Ogień huczał, zakreślał koła i zygzaki, zachwycając widzów. Drugi pokaz wykonali już w duecie, synchronicznie machając poi. Publiczność stwierdziła, iż wyglądało to, jak nauka młodego adepta magii, przez mistrza. Różnica w wielkości ognia wynika z różnic pomiędzy poi, jakich używa Geralt, a tych, używanych przez Ridera. Pierwszy kręci tubami, drugi zaś – katedralkami. Mają one inny splot, co wpływa na jakość nasączenia parafiną oraz ilością powietrza, jakie dostaje się między kewlar i odżywia ogień. To tak gwoli wyjaśnienia. 😉 Chłopcy usłyszeli też przemiłe słowa od osób oglądających, które podeszły do nich po występie.
Najemna Kompania Grodu Koźle 